'Had ik maar eerder hulp gezocht.'
‘Met deze woning is een deur voor me geopend. Nu wil ik er nog veel meer openmaken!’ Sonja (49) straalt als ze het zegt. Ze bruist van de energie. Nog maar een paar maanden geleden zag haar leven er volkomen anders uit. Ze leefde toen al drie jaar uit een koffer en trok samen met haar 14-jarige dochter van vriendin naar vriendin. ‘Op een dag zat ik in de kamer, keek om me heen en kon alleen nog maar huilen. Ik dacht, ik wil dit niet meer. Zo kom ik nergens.’
Het begon allemaal een jaar of twintig geleden. Sonja verloor toen haar vijf maanden oude zoontje en vlak daarna ook haar moeder. Opeens was alles wat belangrijk voor haar was weg. Ze woonde alleen en leefde van een uitkering. Alle motivatie om haar leven weer bij elkaar te rapen ontbrak. ‘Ik zag het niet meer zitten en gaf teveel geld uit. Mijn schulden liepen op en uiteindelijk raakte ik mijn huis kwijt.’
Gelukkig kon ze intrekken bij een neef. Ruim 11 jaar waren ze huisgenoten. Haar dochter werd er geboren en ze probeerde elke maand een stukje van haar schulden af te lossen. Alhoewel dat niet hard ging. ‘Ik betaalde hem natuurlijk ook een stukje huur en zo, dus veel hield ik niet over.’ Maar verder ging het die periode best goed. Totdat haar neef ernstig ziek werd. Toen kon ze daar niet langer blijven.
Lieve vriendinnen
Geboren en getogen in Schiedam, heeft Sonja veel vriendinnen in de stad. Zij vingen haar met veel liefde op. Maar in de praktijk betekende dat dat ze leefde uit haar koffer, want ze wilde niemand tot last zijn. ‘Ik bleef altijd maar een dag of vier bij iemand en dan pakte ik mijn spullen weer.’
Valkuil
De gastvrijheid van haar vriendinnen was natuurlijk geweldig. Maar het was ook een valkuil. Omdat ze geen vaste verblijfplaats meer had, raakte ze haar uitkering kwijt. En zonder vast adres, kon ze ook niet solliciteren. Terwijl het met haar dochter gelukkig goed ging, werd de situatie voor Sonja steeds uitzichtlozer. ‘Om iets terug te doen voor mijn vriendinnen, hielp ik in de huishouding. Geld kreeg ik van mijn oudste dochter. Zij werkt als verpleegkundige. Ik was volledig afhankelijk van anderen en zat overdag in mijn eentje in die huizen. Mijn vriendinnen naar het werk en mijn dochter naar school. En intussen liepen mijn schulden alleen maar op, want ik had geen geld meer om ze af te betalen. Op een dag ging het gewoon niet meer. Ik was helemaal op.’
Met de billen bloot
Een nicht drong er bij haar op aan om naar het WOT te stappen ‘Je moet zorgen dat je bij Elckerlyc terecht komt’, zei ze tegen me. ‘Ik vond die stap wel heel moeilijk. Want ik was heel bang. Bang dat ze me mijn dochter zouden afnemen.’ Maar die angst bleek volledig onterecht. ‘Zo werkt het helemaal niet. Ze halen jou en je kinderen nooit zomaar uit elkaar.’ Een week later had Sonja al een afspraak bij Elckerlyc. ‘Ik ben echt met m’n billen bloot gegaan.’ Maar het leverde ook een hele duidelijke conclusie op: het eerste wat Sonja nodig had om uit haar problemen te komen, was een huis. Twee dagen later al kon ze haar intrek nemen in deze woning. ‘Toen ik de sleutel kreeg, heb ik echt gehuild van geluk. Ik dacht, is dit echt? Ben ik nu echt gehoord?’ Nu pas, na bijna twee maanden, heeft ze het gevoel dat ze na het douchen haar spulletjes niet meer terug in haar tas hoeft te stoppen. Ze lacht breeduit: ‘Die tas heb ik ook gelijk weggegooid!’
Fijne begeleiding
‘Ik krijg nu tijdelijk leefgeld van Elckerlyc. Dat haal ik elke maandag bij ze op. Als ik dadelijk weer een uitkering heb, krijg ik dat leefgeld van de sociale dienst. Want ik ga nu de schuldsanering in. Je krijgt je uitkering dan niet op je eigen rekening gestort. De sociale dienst betaalt mijn huur aan Elckerlyc, lost mijn schulden af en bouwt een spaarpotje voor me op. Als ik dan bijvoorbeeld kleren voor m’n dochter nodig heb, kan ik die daaruit betalen.’ Sonja heeft elke week contact met Sena van Elckerlyc. ‘Gisteren hebben we samen de voedselbank aangevraagd.’
Het is bijna onvoorstelbaar dat deze lachende, energieke vrouw het nog geen drie maanden geleden niet meer zag zitten. ‘Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik niet eerder hulp heb gezocht. Maar ja, ik had geen idee waar ik heen moest. Daarom dat ik mijn verhaal hier ook wil vertellen. Ga naar het WOT of direct naar Elckerlyc. Daar kunnen ze je echt helpen!’
En hoe nu verder?
Met haar huis is ze heel blij. ‘Het is heel netjes. Het is een fijne buurt, ik heb aardige buren en er is nooit herrie. En mijn dochter zit vlakbij op school. Maar deze woning is natuurlijk maar tijdelijk. Dus mijn volgende stap wordt een échte eigen woning vinden. En ik wil heel graag weer een baan. Ik ben al druk bezig met solliciteren.’ Eigenlijk is ze kapster, maar sinds een duimoperatie kan ze dat vak niet meer uitoefenen. Wat ze dan graag wil? ‘Met jonge kinderen werken lijkt me heel leuk. Op de basisschool van mijn dochter deed ik naschoolse opvang en de overblijf. En ik zat ook in de OR en de MR. Binnenkort heb ik een eerste gesprek. Bij een kinderdagverblijf in Rotterdam-Zuid! Echt super spannend.’ Ook de ouderenzorg ziet ze wel zitten. En mocht het allemaal niet lukken? ‘Nou, dan wil ik ook best wel weer schoonmaakwerk doen. Als ik maar weer meedraai in de wereld. Dat vind ik het belangrijkst.’
Heeft u ook hulp nodig?
Neem contact op met het WOT (WijkOndersteuningsTeam Schiedam). Kijk op www.wotschiedam.nl of bel direct (010) 754 15 15. Het WOT kan u aanmelden bij Elckerlyc.